Radio je kao dramaturg i upravnik u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju i Sarajevu. Rođen je u cincarskoj porodici kao Alkibijad Nuša, a već sa dvanaest godina se priključuje srpskoj vojsci u Srpsko - turskom ratu 1865. U osamnaestoj godini menja ime u Branislav Nušić i predano radi na ličnom obrazovanju. Već sa devetnaest godina dospeva u zatvor u Požarevcu gde biva osuđen na dve godine robije zbog pesme "Dva raba" ismevajući vlast kralja Milana Obrenovića.
U Prvom svetskom ratu gubi sina jedinca Strahinju Bana i nakon smrti ćerke Olivere, ostaje sa suprugom Darinka i ćerkom Margitom. Uprkos veoma turobnom životu, umeo je gorko da ismeva prilike u tadašnjoj Srbiji i osudi mnoge ružne pojave kako u državi, tako i kod svojih sunarodnika. Sve njegove velike komedije su izvođene na sceni Narodnog pozorišta u Užicu kao što su Gospođa ministarka, sumnjivo lice, Ožalošćena porodica i od skoro i Narodni poslanik ali Nušića treba uvek igrati i otkrivati manje poznata dela ili učitavati nova značenja u sladu sa novim vremenom, koje stiže sa novim generacijama željnim nušićevskog humora. "Nušić je vlast sagledavao višestruko: i kao sudbinu, i kao opredmećenje politike, kao zaveru i kao tajnu, kao posebnu strast i mitologiju; vlast kao prividnost i kao stvarnost, kao pojavu i suštinu, vlast kao izvor protivrečnosti i apsurdnosti, vlast kao samonegaciju vlasti ili kao ozakonjeni oblik nasiljai vlast kao stvaranje iluzija i razvijanje obmana - onda, (navodi u svom delu "Kreativna dramaturgija" dr Milenko Misailović, vrsni poznavalac dela Nušića), možemo zaključiti da je Nušićeva komika po svojoj duhovnosti i satiričnosti, vekovni odjek Aristofanovih komediografskih konstanti." Nušić je rado pisao i kraće dramske forme, jednočinke, poznate pod nazivom Male scene koje su rado igrale razne putujuće glumačke družine. Tako je 1935. nastala i komedija "Svinja" gde u predgovoru i sam Nušić piše da ima takvo ime da se neki nadobudni glumci neće rado otimati da igraju glavnu ulogu zbog njenog naziva. Ova komedija podseća na Molijerovog "Tartifa", naravno na srpski način. Izvode je ipak manje trupe, istina, povremeno, a glumci i dalje vole kada se stavi na repertoar. Otkrivajući Nušića, napravili smo adaptaciju i ovoj komediji pridodali i dve manje poznate i to "Kijavicu" i "Dugme" sa željom da sa tim stvaralaštvom upoznamo nove generacije, da se podsmehnemo i ovom vremenu i "ljubavi u doba kijavice"
Branko Popović
